تبرغنک سبز

نبود تعادل در تعاملات منطقه یی و بحران امنیت افغانستان با مرز های کنونی در زمان امارت عبدالرحمن خان بوجود آمد و تثبیت شد. این مرز ها در تمامی جوانب خود با خشکه و کشور های همسایه محدود است. همسایگان ما شامل چند کشور مختلف هستند که گاهاً در منافع بین المللی شان متضاد­ِهم قرار دارند. چین، تاجکستان، ازبکستان، ترکمنستان، ایران و همسایه جنوبی و شرقی ما، پاکستان از جمله کشور های هستند که با افغانستان مرز های مشترک سیاسی و طبیعی دارند. خوشبختانه اکثریت مرز ها مشکلات سیاسی و حقوقی ندارند؛ اما مرز طولانی و جنجالی ما با کشور اسلامی پاکستان خیلی از اوقات سیاست های منطقه­یی را متأثیر ساخته است. موضوع این مرز مشترک با همسایه جنوبی و شرقی، در بعد داخلی نیز ما را دچار معضلات کلان نموده است. بند شدن مرز ها و گذرگاه های تجارتی بر روی تاجران و مال اموال آنان، سبب بی نظمی های فراوان در بازار های کشور می شود و مشکلات فراوان را به بار می آورد. عبور و مرور آزادانه از این مرز طولانی و عدم مدیریت جدی در تمامی بخش های این مرز سبب خیلی از نا امنی ها در کشور شده است. تنش ها و مشکلات که گاهی میان افغانستان و پاکست تبرغنک سبز...

افغانستان به کجا می رود؟ دقیقا دو سال است از عمر حکومت وحدت ملی می گذرد. این مدت مملو است از ناکامی ها و مشکلات بزرگ و فاجعه آفرین. انتحاری های پی در پی در شهر کابل مرکز حکمروایی آقایان دکتر غنی و عبدالله، خواب را از چشمان انسان های این شهر گرفته است؛ هیچ کسی امید ندارد، وقتی صبح از خانه بیرون می شود، که عصر به خانه می آید، یا که راهی خانه ابدی می شود؟. نا امیدی مبتنی بر نا امنی روز افزون در سراسر کشور و بخصوص در بزرگ شهری چون کابل در دیدگان همة شهروندان به وضوح دیده می شود. شهر کابل تبدیل به شهر کاملاً نظامی شده است. دیوارهای کانکریتی معابر های بزرگ این شهر را بسته نموده اند؛ سیمای شهر کابل، هر بینندة را با ترس مواجه می سازد. اینگار در هر گوشة این شهر، در هر خیابان و سرک این شهر بزرگ، انتحاری خوابیده و منتظر است تا وحشتی دیگری را به نمایش بگذارد. اینکه مراکز قدرت، مراکز امنیتی و ادارات مهم دولتی همه گم شده اند پشت دیوار های ضخیم و بلند گانکریتی مشکل نیست شاید عادی به نظر آید و نمونه هایش را در جغرافیاهای دیگر امروز دنیا هم داشته باشیم؛ اما اینکه تمامی شهر، مراکز تحصیلی، مدارس دینی، مس تبرغنک سبز...